O mnie

Krzysztof Piasecki – życiorys

Urodziłem się we Wrocławiu i tam mieszkałem pierwsze trzydzieści lat. Znak zodiaku Rak.

Brylantowe Spinki to duet stworzony wraz z Krzysztofem Szczuckim. Powstał w 1971 w Akademickim Studiu Radiowym z którym współpracowaliśmy od 1970 do 1973. Początkowo udzielaliśmy się jedynie na różnego rodzaju festiwalach piosenki turystycznej. Naszym matecznikiem była Giełda Piosenki Turystycznej (studencka oczywiście) w Szklarskiej Porębie. Tam otrzymywaliśmy mnóstwo nagród, również na Bazunie w Trójmieście i innych tego typu przeglądach. Z tego okresu pochodzi nasz jedyny przebój, który zawędrował pod strzechy mimo, że był parodią – to się często zdarza – „Nie ma jak rajdowa wiara”.

• 1973 – Brylantowe Spinki zdobywają Grand Prix 10. Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich w Krakowie, Nagroda za debiut (jedna z pięciu równorzędnych) na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

W telewizji wycięci z retransmisji.

Nawiązuję współpracę ze Studiem 202 Andrzeja Waligórskiego, która trwa około trzy lata.

• 1974 – Otrzymuję jedną z trzech głównych nagród na Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie. Nawiązuję ścisłą współpracę z „Wolną Grupą Bukowina”, wspólnie występujemy w wielu miejscach Polski. Czasem występuję również z kabaretem „Salon Niezależnych”.
• 1975 – Wraz ze Stanisławem Szelcem i Jackiem Wekslerem tworzymy spektakl kabaretowy pt. „Rozruch” w studenckim teatrze Kalambur we Wrocławiu. Otrzymujemy za niego jakąś nagrodę w Łodzi na przeglądzie oraz Trójząb Neptuna – główną nagrodę FAMA-y (Fest. Art. Młodz. Akad.)
• 1976 – Tworzymy kabaret „Gralak Marian” (ze Stanisławem Wolskim i Jerzym Świtoniem)
• 1977 – Dostaję jedną z głównych nagród na festiwalu FAMA 77 – za reżyserię kabaretonu według własnego scenariusza pt. „Jest Sprawa” oraz za animację kabaretu „Gralak Marian”. Współpracujemy z radiową „Trójką” oraz ze „Szpilkami”.
• 1979 – Nawiązuję współpracę ze Stanisławem Zygmuntem. Zakładamy kabaret „Pan Tu Mieszka” (początkowo także z Krzysztofem Janczakiem). Przeprowadzam się do Warszawy. Działamy przy warszawskiej Stodole.
• 1980 – Wraz ze St. Zygmuntem występujemy stale w Kabarecie ZAKR w Hotelu Victoria w Warszawie.
• 1981 – Wydaje się, że udało nam się przebić do szerszej publiczności. Powstaje kabaret „Młoda Egida”, występujący w lokalu „Kabaretu Pod Egidą”.
Skład: Krzysztof Jaroszyński, Przemysław Gintrowski, Jacek Kaczmarski, Zb. Łapiński, Andrzej Nowak, Stanisław Klawe, Krzysztof Janczak oraz St. Zygmunt i ja. Kabaret ten istniał do czerwca 81’. Ostatnim naszym występem był udział w Kabaretonie Opolskim.
• 1981 – W październiku zostaję członkiem kabaretu „Pod Egidą”, do 13 grudnia.
• 1982 – Przenoszę się do Krakowa. Ze St. Zygmuntem występujemy w kościele w Nowej Hucie – Mistrzejowicach, u ks. K. Jancarza, prezentując dwa programy. Otrzymujemy w prezencie nagranie naszych występów na video. Pierwsze!
Kabaret „Pan tu mieszka” nawiązuje współpracę z Mikim Obłońskim, który był wtedy pracownikiem Estrady Krakowskiej. Zaczynamy cykliczne występy w piwnicy „Hotelu Pod Różą”. Dochodzi do nas Urszula Kiebzak – aktorka Teatru Starego.
• 1985 – Wraz ze S. Zygmuntem wchodzimy do audycji telewizyjnej „Studio Lato”, gdzie występujemy jako „Skauci piwni”.
• 1986 – „Skauci piwni” są w telewizji przez całe lato – pięć dni w tygodniu.
Powstaje estradowa wersja „Skautów” w składzie: Janusz Rewiński, Krzysztof Stroiński, S. Zygmunt i ja. Objeżdżamy cały kraj.
• 1987 – Powstaje wielki kabareton „Przestrojenie”. Reżyseruje Krzysztof Jaślar, akompaniuje orkiestra Zb. Górnego. Premierę ma podczas Festiwalu Piosenki w Opolu. Występują w nim wszyscy praktycznie czynni wówczas kabareciarze. Objeżdżamy całą Polskę. Wszystkie hale i amfiteatry. Piszę i nagrywam cotygodniowe felietony do programu TV Kraków „Haich Life”.
• 1986–89 – Kabaret „Pan tu mieszka” działa.
Prócz tego powstaje program estradowy „Rewa śpiewa”, a później „Janusz Rewiński i jego goście”. Występują tam: Janusz Rewiński, Krzysztof Stroiński, Jerzy Filar, Ryszard Rynkowski, S. Zygmunt i ja. Jeździmy po całej Polsce oraz odwiedzamy RFN i USA. Piszę cotygodniowe felietony do „Gazety Towarzyskiej” – Kraków i „Głosu Wielkopolskiego” – Poznań.
• 1990 – Powstaje trio „ Sami”, a w nim Andrzej Sikorowski, Andrzej Zaucha i ja. Trio występuje w całym kraju a wzbogacone o Zbigniewa Wodeckiego odwiedza RFN. Działa do śmierci Andrzeja Zauchy w 1991. Ponownie nawiązuję współpracę z Janem Pietrzakiem i kabaretem „Pod Egidą”. Występujemy na terenie całego kraju oraz w stałych miejscach w Warszawie, Krakowie i Bytomiu. Wyjeżdżamy do RFN, USA i Kanady. Trwa to parę lat.
• 1996 – Mam cotygodniowy monolog w programie „Dyżurny Satyryk Kraju” zatytułowany „Pocztówka z Krakowa”.
• 1997–2007 – Wielokrotnie występuję w programach „Na stojaka” nagrywanych i emitowanych w HBO.
• 1998-2004 – Powstaje program w TVN „Ale plama”. Tworzę go wraz z Januszem Rewińskim. Piszę felietony do „Superexpressu” oraz do radiowej Trójki.
• 1999 – Powstaje dwuodcinkowy program dla TVP2 „Przychodzi Piachu do Lekarza”, dwa pięćdziesięciominutowe odcinki. Później nagrywam jeszcze „Przychodzi Piachu do…”, „Przychodzi Piachu do kina” oraz napisany wraz z S. Zygmuntem „Przychodzi Piachu do baby”.

Nawiązuję współpracę ze Zbigniewem Górnym – powstaje kilka programów TV z cyklu „Co mi w duszy gra”. Program ten współprowadzę wraz z Grażyną Torbicką.

Stale występuję w wielu produkcjach telewizyjnej Dwójki.
Powstaje mój samodzielny recital pt. „Dobry wieczór”. Wykonuję go wraz z zespołem muzycznym.

• 2001 – Nagrywam płytę CD w studiu radiowej Trójki.
• 2006 – Prowadzę telewizyjny program „Śmiechu warte” oraz nadal występuję z recitalami. Wielokrotnie biorę udział w rozrywkowych programach TVP2.
• 2007–2009 – Powstaje w TVP1 program „Szkoda Gadać”.
Znów współpraca z Januszem Rewińskim.
• 2010 – Nagrywam kolejną płytę CD pt. „To co słychać”.
• 2024 – W grudniu wychodzi moja książka pt. „Moje Przypadki”.